Rozdział 1

     Poczułam na twarzy gorące promienie południowego słońca i uśmiechnęłam się na myśl o pięknej pogodzie i wspaniałych przygodach jakie przeżyłam podczas tych wakacji z Hiszpanii. Leżałam tak jeszcze chwilkę rozkoszując się porankiem, po czym wstałam i szybko udałam się do łazienki, by wyrobić się przed Ann. Po drodze zgarnęłam naszykowaną wczorajszej nocy luźną sukienkę w delikatne, malutkie kwiaty na grubych ramiączkach oraz pasujący idealnie do sukienki biały sweterek oraz świeżą bieliznę. 
Gdy wyszłam z łazienki zaskoczona zobaczyłam, że wyrobiłam się w 20 minut! Obudziłam siostrzyczkę, a gdy ona zajęła łazienkę dopakowałam walizkę i sprawdziłam czy nie zapomniałam czegoś. Razem zeszłyśmy na śniadanie i wraz z mamą udałyśmy się na lotnisko. 



Widok z samolotu zapierał dech w piersiach. Z zachwytem spoglądałam przez okno, gdy samolot unosił się w górę, aż w końcu ludzie i domy stali się tak maleńcy, że trudno mi było cokolwiek zobaczyć. Wyciągnęłam z kieszeni moje stare, ukochane mp3 i włączyłam

Emeli Sandé - Clown. Po kilkunastu minutach zasnęłam głębokim snem. 

Obudziła mnie dopiero mama, gdy podchodziliśmy do lądowania. Tak bardzo cieszyłam się, 

że za niedługo zobaczę swoją przyjaciółkę El. Tak bardzo brakowało mi tej wiecznie 
uśmiechniętej i pełnej energii wariatki. Ciekawe co u niej? 
Co prawda wczoraj rozmawiałyśmy przez telefon, ale  niestety była to krótka rozmowa. 
Z zamyśleń wyrwał mnie głos mojej siostry rozmawiającej z mamą. 

Zanim się obejrzałam już jechałyśmy z Lukasem do domu. 
Lukas to bardzo sympatyczny starszy pan ,który pracuje u nas już od kilku lat. 

-Czy jedzenie tam było dobre?-spytał uśmiechając się Lukas.

-O tak!-odpowiedziała Ann od razu-było pyszne, szczególnie smakowały mi owoce morza.

-Cieszę się, jednak jeśli Emily was o to spyta powiedzcie, że nie było za dobre

Wszyscy zaśmialiśmy się. Emily również pracowała w naszym domu. Była gosposią. 
Traktowała nas jak wnuczki, ponieważ sama nie miała dzieci ani wnucząt. 
Uśmiechnęłam się na myśl o staruszce. Dopiero teraz uświadomiłam sobie, 
jak bardzo za nią tęskniłam i za jej naleśnikami oczywiście. Do końca podróży już nikt 
się nie odezwał. Tylko radio przerywało ciszę. Nie była to jednak krępująca cisza 
jak może się niektórym wydawać. 

Była to cisza pełna radości z powrotu do domu i pełna oczekiwania, by zobaczyć dom. 

Dajcie znać jak wam się podobało w komentarzach. Jeśli są jakieś błędy lub niejasności 
piszcie postaram się no naprawić w kolejnych rozdziałach.  

Wstęp

     Ciepły, delikatny wiatr rozwiewał moje długie włosy.  Uwielbiałam spacerować nocą, więc i dziś wybrałam się na spacer wzdłuż plaży. Księżyc odbijał się od spokojnej tafli morza i mimo, że byłam w tętniącym życiem mieście dziś było tu wyjątkowo spokojnie i cicho. Postanowiłam korzystać z ostatniego wieczoru w Hiszpanii, więc wracając do hotelu wstąpiłam jeszcze na duże lody.  Po mojej małej, słodkiej uczcie ucięłam sobie jeszcze krótka rozmowę przez telefon z moją przyjaciółką Elizabeth. 

Po krótkiej wymianie zdań umówiłyśmy się na następny dzień. By opowiedzieć o przeżyciach z wakacji i najnowszych plotkach, oraz po to aby poprzebywać trochę w swoim towarzystwie. W końcu kto by nie tęsknił za swoją najlepsza przyjaciółką po miesiącu rozłąki. Weszłam do hotelu i bez słów udałam się w stronę pokoju, który dzieliłam z siostrą. 

Gdy tylko zamknęłam drzwi pokoju, wzięłam się za pakowanie walizki. Przeklinałam się w duchu za to że spakowałam tak dużo ubrań, ponieważ w połowie nawet nie chodziłam.
Spojrzałam na zegarek. Dochodziła jedenasta, spojrzałam na łóżko Any, która już spała i uśmiechnęłam się. Czasem zadziwia mnie jak dobrze się dogadujemy. Po kilku minutach dumania udałam się do łazienki, wykąpałam się, przebrałam w piżamę i wyszłam z łazienki. Zgasiłam światło i po ciemku skierowałam się w stronę łóżka. Gdy tylko moja głowa dotknęła poduszki odpłynęłam w objęcia Morfeusza.

I jest oto wstęp. Po kilku miesiącach nabrałam weny i znów zaczynam pisać! Poprawiłam wstęp i mam nadzieję, że choć trochę was zaciekawił. :)